Το αστυνομικό μυθιστόρημα σε γοητεύει στη γραφή του... είναι όμως και το κυρίαρχο είδος που διαβάζεις ως αναγνώστρια;

Δείξε μου τη βιβλιοθήκη σου να σου πω ποιος είσαι, όπως λένε. Και στη δική μου θα βρει κανείς όλα τα λογοτεχνικά είδη, δοκίμια, ποίηση, κλασικά έργα και πολλά πολλά σύγχρονα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Λόγω της ιδιαίτερης ασχολίας μου βεβαίως με το αστυνομικό, αλλά και της εκδοτικής άνθησης που γνωρίζει το είδος, ίσως η συλλογή των αστυνομικών να αυξάνεται πιο γρήγορα τα τελευταία χρόνια.

Πώς ξεκίνησε το ταξίδι της γραφής και πώς καταλήγουμε σε βιβλία μυστηρίου;

Ξεκίνησε με ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε με ψευδώνυμο, το «Χάρντκορ», που μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο, ακολούθησε μια σιωπή δεκαπέντε χρόνων και η επιστροφή μου με μια σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων από το 2016. Έκτοτε έχει κυκλοφορήσει η Τριλογία της Αθήνας από τις Εκδόσεις Ίκαρος με ένα τρίπτυχο έργων που καθρεφτίζουν την Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και φέτος θα ολοκληρωθεί η Τριλογία του βυθού με τρία έργα που ακροβατούν στο λεπτό όριο μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας και στήνουν ένα μεγάλο κοινωνικό ψυχογράφημα της εποχής μας. Είναι το κοινωνικό σχόλιο και η καταβύθιση στον ανθρώπινο ψυχισμό που με ενδιαφέρει στο αστυνομικό μυθιστόρημα, πέρα από την πλοκή και όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του που το καθιστούν δημοφιλές. Παράλληλα, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος και η σειρά παιδικών βιβλίων «Πιτσιμπουίνοι – τα πρώτα μου μυστήρια» για μικρούς και μικρές ντετέκτιβ.

Βιβλίο, σενάριο, ταινία... το βλέπουμε πολύ συστηματικά όσο περνάνε τα χρόνια. Εσένα τα μυθιστορήματά σου έχουν ξεκάθαρες προδιαγραφές. Το σκέφτεσαι;

Η τηλεοπτική και η κινηματογραφική μυθοπλασία δεν μου είναι ξένες. Άλλωστε, ασχολούμαι με μαθήματα στη Σχολή Σεναρίου του ΑΝΤ1 και ναι, γίνονται κουβέντες σχετικά με την μεταφορά ή την παραγωγή κάποιου πρωτότυπου σεναρίου για την τηλεόραση. Ωστόσο, δεν βιάζομαι σε αυτό το πεδίο. Όταν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες και οι προδιαγραφές που θα επιτρέπουν την παραγωγή ενός τέτοιου έργου θα το δούμε. Η λογοτεχνία εξακολουθεί να είναι ο πυρήνας της δικής μου ενασχόλησης, αλλά φαίνεται πως το είδος έλκει και έλκεται από τις τηλεοπτικές και κινηματογραφικές μεταφορές τα τελευταία χρόνια διεθνώς.

Πιτς Πάρτι και Πιτσιμπουίνοι από τη μία και μία νεκρή σε πισίνα της Πάρου από την άλλη κάπου στο ενδιάμεσο θα τολμήσεις να βγάλεις κάτι για εφήβους;

Δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου, αλλά έχω μάθει ποτέ να μην λέω ποτέ. Η δημιουργία ξεδιπλώνεται σε απρόβλεπτα μονοπάτια και αυτό το απρόβλεπτο και το αχαρτογράφητο είναι κομμάτι της γοητείας της. Ωστόσο, για να μεταπηδήσει κανείς σε άλλο είδος ή άλλες ηλικίες απαιτείται πέρα από τη διάθεση, σκληρή δουλειά, μελέτη και πειραματισμός που θα αποδείξει αν υπάρχει κάτι στο συγκεκριμένο πεδίο μέσα σου.

Σε παρακολουθώ στα social και η φωτογραφία φαίνεται ότι παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή σου. Κάπως έτσι στήνεις το σκηνικό για κάθε βιβλίο;

Η φωτογραφία στα κοινωνικά μου δίκτυα είναι η λιτή αποτύπωση μιας στιγμής, μια φευγαλέα ματιά που γεννάει ίσως κάποια αισθητική, ένα υπονοούμενο. Από την άλλη ο λόγος που γεννάει την εικόνα, η λοξή ματιά και οι καθρεφτισμοί της πραγματικότητας στο κείμενο είναι το βάθος που με γοητεύει. Συχνά βέβαια, όσο κάνω την έρευνα για ένα βιβλίο μπορεί να τραβήξω ή να αναζητήσω φωτογραφίες, ήχους, ιστορίες που συγκεντρώνονται σε έναν μεγάλο ηλεκτρονικό φάκελο πριν ξεκινήσω ακόμη να γράφω.

Φτάνουν Χριστούγεννα, ο Άι Βασίλης απάγεται. Σου ζητάνε να σώσεις ότι μπορείς από τη μαγεία των ημερών... τι κάνεις;

Τον εντοπίζω λύνοντας το μεγαλύτερο μυστήριο όλων, αυτό της αγάπης άνευ όρων, που δεν γνωρίζει σύνορα, θρησκείες, χρώματα και διαφορές. Σε αυτό το λεπτό όριο όπου συναντιόμαστε όλοι και ανθίζει ο ανθρωπισμός, η φροντίδα και η τρυφερότητα για το ξένο μέσα μας και γύρω μας είμαι σίγουρη ότι εντοπίζω όχι μόνο τον εξαφανισμένο Άγιο των ημερών, αλλά τον άγιο όλων των ημερών και όλων των εποχών.