To δόγµα διχάζει, η αµφιβολία ενώνει.

Κοινώνησα τη δηµοσιογραφία από τα δεκαεννιά µου χρόνια, όταν, αν και ήµουν φοιτητής στην ΑΣΟΕΕ, µε δέχτηκαν στο «Έθνος». Το πώς, είναι µια συναρπαστική ιστορία που θέλω κάποτε να τη γράψω. Έβγαζα, όµως, προηγουµένως, µαζί µε συµµαθητές µου, εφηµερίδα ως µαθητής στο 11ο µεικτό Γυµνάσιο Περιστερίου, τη «Μαθητική Ηχώ». Λίγο µάλιστα πριν βγάλω το Γυµνάσιο, ήµουν και… αρχισυντάκτης σε µια εβδοµαδιαία τοπική εφηµερίδα, «Το Περιστέρι». Τον Απρίλιο του 1976 έγινα διευθυντής της «Ελευθεροτυπίας» και το 1987 και της «Κυριακάτικης Ε» ως το 2007. Αυτά τα 31 χρόνια επιχειρώ να περιγράψω σε αυτό το βιβλίο, γιατί για µένα ήταν στην κυριολεξία αξέχαστα.



Στο τριαντάχρονο πέρασµά µου από τη διεύθυνση της «Ε» και της «Κ.Ε.» είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά και να γίνω φίλος µε ανθρώπους του πνεύµατος και της τέχνης. Πολιτικούς γνώρισα πολλούς, αλλά µε κανέναν δεν έγινα στενός φίλος.

Όµως, είχα τη χαρά να γνωρίσω σπουδαίους καλλιτέχνες, συγγραφείς και ποιητές, όπως τον Αντώνη Σαµαράκη, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον Παντελή Βούλγαρη, τον Ιάκωβο Καµπανέλλη, τον Κώστα Γαβρά, τον Κώστα Τσόκλη, τον Τίτο Πατρίκιο, τον Ρένο Αποστολίδη, τον Θανάση Νιάρχο, τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Μίµη Πλέσσα, τον Σταµάτη Κραουνάκη, τον Δήµο Μούτση, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Θάνο Μικρούτσικο, τη Μαρία Φαραντούρη, την Έλλη Πασπαλά, την Τζένη Καρέζη, τον Κώστα Καζάκο, την Άννα Βαγενά, αλλά και την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Κάποτε γνώρισα από κοντά και τον Ηλία Καζάν. Να µην ξεχάσω και έναν στενό µου φίλο, όχι µόνο στιχουργό, αλλά και ποιητή, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Εκτός των άλλων, είµαστε και οι δυο ΑΕΚτζήδες από γεννησιµιού µας!...

Σ.Φ.